Co to jest THCV (tetrahydrokannabiwarin)? Właściwości, działanie, możliwości zastosowania w medycynie

THCV, czyli tetrahydrokannabiwarin, odkryty na początku lat 70-tych XX wieku jest jednym z kannabinoidów naturalnie występującym w konopiach. W większości szczepów znajdują się jedynie śladowe jego ilości, a za wysokie stężenia uznaje się już te powyżej 0,5%. W konopiach hodowanych specjalnie na potrzeby pozyskiwania THCV zawartość tego kannabinoidu wynosi od 4% do nawet 16% suchej masy roślin.

Budowa THCV jest bardzo zbliżona do THC. Podobnie do niego działa psychoaktywnie, jednak dopiero w wysokich stężeniach. Długo uważano, że THCV w ogóle nie ma działania psychoaktywnego, stąd nadal można spotkać się z takimi informacjami w literaturze. 

THCV ma bardzo ciekawy profil działania i potencjał prozdrowotny. Częściowo pokrywa się on z właściwościami innych kannabinoidów, przede wszystkim pod względem aktywności przeciwzapalnej, przeciwbólowej i antyoksydacyjnej. Jednak THCV wyróżnia się na tle składników konopi, ponieważ wykazuje potencjał wspomagający odchudzanie.

W jaki sposób powstaje THCV?

THCV powstaje w kwiatach konopi z prekursora kannabinoidów warinowych – CBGVA, czyli kwasu kannabigerowarinowego. W trakcie dojrzewania roślin CBGVA ulega przekształceniom do THCVA – kwasu tetrahydrokannabiwarinowego. W większości w takiej formie THCV jest obecny w roślinach. Dopiero podczas dekarboksylacji przechodzi z postaci kwasowej do aktywnego kannabinoidu. 

Dekarboksylacja zachodzi pod wpływem światła i wysokiej temperatury. Inicjują ją procesy suszenia konopi. Do wydajnego otrzymywania THCV z THCVA wymagane jest ogrzewanie roślin w temperaturze 120oC przez 1,5 godziny. 

Co ciekawe, THCV może powstawać z innego kannabinoidu warinowego – CBDV – poprzez izomeryzację.

THCV można ekstrahować z konopi tak samo jak pozostałe kannabinoidy i związki aktywne. Inną popularną formą korzystania z jego walorów przez użytkowników jest palenie suszonych kwiatów konopi. 

THCV vs. THC

THCV jest analogiem THC – psychoaktywnego kannabinoidu konopi. Budowa obu związków jest prawie identyczna. Jedyną różnicą jest długość łańcucha bocznego przyłączonego do pierścienia aromatycznego cząsteczki. W THCV łańcuch ten zawiera 3 atomy węgla, a w THC – 5 atomów. Mimo bardzo zbliżonej struktury oba związki różnią się nieco działaniem.

THC jest częściowym agonistą receptorów CB1 i CB2. Natomiast oddziaływanie THCV z układem endokannabinoidowym jest zależne od dawki. W mniejszych stężeniach THCV jest antagonistą receptora CB1, w większych – jego agonistą. Ten kannabiwarin jest klasyfikowany jako częściowy agonista receptora CB2, ale są też badania, z których wynika, że może on być antagonistą CB2. 

Zdolności oddziaływania THCV z receptorami układu endokannabinoidowego są słabsze w porównaniu z THC, co wynika z długości łańcucha bocznego cząsteczki. Im dłuższy łańcuch boczny, tym większe powinowactwo do receptorów układu endokannabinoidowego. W przeciwieństwie do THC, THCV oddziałuje także z receptorami TRPV1 układu nerwowego.

THCV jest psychoaktywnym kannabinoidem, podobnie jak THC, ale powoduje “haj” jedynie w wysokich dawkach. Oprócz uczucia euforii i odprężenia, wywołuje również jasność umysłu, pobudzenie i motywację do działania. Te ostatnie właściwości nie dotyczą THC, którego aktywność znana jest z uczucia otumanienia i spowolnienia. Psychoaktywny efekt THCV utrzymuje się zdecydowanie krócej niż THC. THCV znany jest również z tego, że zmniejsza efekty “haju” wywołanego przez THC, utrudniając mu wiązanie się z receptorami.

Właściwości THCV potwierdzone badaniami

Badania naukowe dotyczące wpływu THCV na zdrowie i możliwości jego zastosowania w leczeniu chorób są jeszcze na wczesnym etapie. Większość z nich to badania in vitro lub na modelach zwierzęcych. Stopniowo pojawiają się także badania z udziałem ludzi, jednak zwykle na małych próbach, które nie pozwalają na wyciąganie pewnych wniosków. THCV przypisuje się wiele zastosowań, lecz tylko część z nich znajduje pokrycie w literaturze naukowej. 

Wspomaga proces odchudzania

THCV może wspomagać proces odchudzania na kilku polach. Z badań na zwierzętach wynika, że kannabinoid ten zmniejsza apetyt, a przez to redukuje ilość przyjmowanego pokarmu i masę ciała. Efekt prawdopodobnie wynika z blokowania receptora CB1, który znany jest ze stymulowania apetytu. Mniejsza aktywność CB1 wywołana wiązaniem THCV może powodować spontaniczne obniżenie przyjmowania kalorii z żywności. 

Badania na zwierzętach i małe badania z udziałem ludzi pokazują, że przyjmowanie THCV:

• obniża poziom glukozy w osoczu na czczo, 
• poprawia funkcjonowanie komórek beta trzustki odpowiedzialnych za wydzielanie insuliny, 
• zmniejsza insulinooporność tkanek oraz 
• wpływa na wydzielanie adiponektyny i apolipoproteiny A (hormonów regulujących apetyt i metabolizm). 

Wpływ na gospodarkę węglowodanową prawdopodobnie wynika, przynajmniej częściowo, z oddziaływania z receptorami TRPV1 układu nerwowego.

Lepsza kontrola glikemii oraz ilości insuliny krążącej we krwi jest kluczem do efektywnej utraty nadmiernej masy ciała. Podobnie regulacja apetytu oraz sygnałów głodu i sytości. Potrzeba więcej badań, ale THCV wydaje się obiecującym środkiem wspomagającym odchudzanie.

Wykazuje działanie przeciwdrgawkowe

Ze względu na potwierdzone działanie CBDV w epilepsji i możliwość biosyntezy THCV z CBDV naukowcy postawili hipotezę o równie dużej skuteczności przeciwdrgawkowej THCV.

Z badań na zwierzętach wynika, że THCV wykazuje właściwości przeciwpadaczkowe i przeciwdrgawkowe. Jego działanie oparte jest na mechanizmie, w którym pośredniczy receptor CB1. Badania sugerują możliwe zastosowanie terapeutyczne THCV w leczeniu stanów nadpobudliwości patofizjologicznej. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że wnioski te płyną głównie z badań in vitro i na modelach zwierzęcych. 

Wiele kannabinoidów jest badanych w kontekście ich działania przeciwpadaczkowego u ludzi. Takie same próby podjęto wobec tetrahydrokannabiwarinu. Najnowsze dostępne dane przedkliniczne sugerują jednak, że stosowanie THCV w epilepsji nie należy do najbardziej prawdopodobnych możliwości przyszłego zastosowania tego kannabinoidu. Ma on większy potencjał w innych aspektach i wydaje się działać w epilepsji słabiej niż dotychczas badane klinicznie kannabinoidy.

Łagodzi ból i stany zapalne

Badania nad potencjałem THCV w łagodzeniu bólu i stanów zapalnych pokazały, że jest on częściowym agonistą receptora CB2. Przede wszystkim z tą właściwością związane są działania THCV prowadzące do tłumienia reakcji zapalnej i bólu, choć prawdopodobnie dodatkową rolę odgrywają inne mechanizmy niezależne od receptora CB2. 

Eksperymenty prowadzone na myszach potwierdzają, że THCV zmniejsza poziom stanu zapalnego w tkankach i niweluje obrzęki oraz dolegliwości bólowe wywołane stanem zapalnym. Wiadomo także, że efekt przeciwzapalny jest obserwowany w badaniach in vitro z wykorzystaniem ludzkich receptorów CB2.

W THCV pokłada się duże nadzieje, upatrując w nim potencjalnego leku do zastosowania w chorobach wywołanych stanem zapalnym, jak np. reumatoidalne zapalenie stawów.

Właściwości neuroprotekcyjne

Badania na myszach i szczurach wykazały, że THCV ma działanie neuroprotekcyjne – zmniejsza i opóźnia uszkodzenia komórek nerwowych wywołane czynnikami imitującymi chorobę Parkinsona. Zapobieganie degeneracyjnym zmianom w układzie nerwowym wynika z właściwości antyoksydacyjnych THCV oraz jednoczesnego blokowania receptorów CB1 i aktywacji receptorów CB2 układu endokannabinoidowego. Autorzy badania konkludują, że THCV ma obiecujący profil farmakologiczny w opóźnianiu postępów choroby Parkinsona, a także w łagodzeniu jej objawów.

Dzięki korzystnemu, ochronnemu wpływowi na układ nerwowy THCV może znaleźć zastosowanie w zapobieganiu i leczeniu nie tylko choroby Parkinsona, ale też innych zmian neurodegeneracyjnych, poprawiając funkcje motoryczne i zmniejszając utratę pamięci u ludzi.

FAQ